Detalji o veličini kontingenta i zadacima nisu objavljeni, ali sama ideja otvorila je novo polje rasprave.

U tekstu se naglašava da bi kineske snage nastupile kao mirovna misija, što bi se uklopilo u retoriku o očuvanju stabilnosti nakon eventualnog dogovora Moskve i Kijeva.

Evropski zvaničnici reagirali su sa sumnjom. Jedan anonimni diplomata tvrdi da bi „Peking mogao koristiti svoju prisutnost prvenstveno za obavještajne aktivnosti i zauzeti stranu koja mu više odgovara u kriznim situacijama“.

Dodatnu zabrinutost izaziva činjenica da su lideri poput britanskog i francuskog rukovodstva već govorili o spremnosti da pošalju vlastite jedinice kako bi garantovali sprovođenje mirovnog sporazuma. Istovremeno, Italija i Poljska odbile su tu mogućnost, naglašavajući da bi samo međunarodne snage sa mandatom UN mogle biti garanti mira.

Ovaj nagli zaokret otvara pitanje koliko je evropska diplomatija spremna za scenario u kojem, pored zapadnih vojnika, na terenu stoje i vojske iz Azije ili sa globalnog juga.

Ako ideja Pekinga dobije podršku u Ujedinjenim nacijama, evropski planovi mogli bi izgubiti ekskluzivnost na koju su računali, što predstavlja najveću zabrinutost političkih elita u Briselu i nekoliko glavnih prijestolnica.